Klei, klei en nog eens klei.
Als je het nog niets wist dan is het nu wel duidelijk: in Stedum wonen we op zware, zware klei. Zaterdagavond stapten we, in strijd met alle negatieve adviezen en gevoelens, in het volledig afgeplakte busje en werden we door Bernard en Evert als gijzelaars gedropt in een doolhof nabij de boerderij van Blikker. Het doel was daar het eerste GPS punt te vinden om van daaruit een tocht te lopen, te hangen, te rollen en te springen op en over de Stedumer akkers en sloten.
De boeren schiepen er waarschijnlijk een waar genoegen in om de ploeg lekker diep in te zetten. Met rubberlaarzen, kistjes, bergschoenen (als het maar waterdicht is, was het advies) en warm ingepakt zijn we deze tocht begonnen, niets vermoedend dat deze kwelling 3 ½ uur voor onze groep zou duren. De organisatoren, Jan Afman en Jan-Jurjen Timmer hadden er hun stinkende best op gedaan en lieten niets aan het toeval over. Gelukkig hadden we na ons opstartprobleem (een heel verschil of je 1 of 2 x enter geeft) 
de prettige telefoonstem van Mirjam op de achtergrond. Ze bleef kalm herhalen wat we vooral wel en niet moesten doen en, zo waar, we bereikten de eerste hindernis, die we zonder natte voeten en kleerscheuren bedwongen. Dit was goed voor ons zelfvertrouwen en de nervositeit nam af tot we de tweede hindernis bereikten. Over 2 wiebelende planken balanceren wetende dat je zomaar onderuit kunt gaan met die dikke, gladde 3 cm kleilaag onder de schoenen.
We hebben onszelf overtroffen deze avond en zijn met gezwinde spoed naar het café gehaast om (waren we zeker van) die eerste prijs in ontvangst te nemen. Als ware helden we binnengehaald en nog voor we een stoel hadden bemachtigd kregen we een dikke gehaktbal gepresenteerd. Helaas, die eerste prijs was niet voor ons en ook niet de tweede en derde….Kijk voor meer foto`s in het fotoalbum
www.stedum.com
