Ko is Ko, ook al is hij nu 65

Uithuizen – Ko werd zaterdag 65. Dat feit diende natuurlijk gevierd en Ko deed dat op representatieve wijze, in het koetshuis van de Menkemaborg. Bij dit historische gebouw werkte Ko jarenlang, overwegend bij de plantsoenendienst. Daar voelde hij zich thuis, daar was hij op zijn gemak.

Het was een voortdurend stralende Ko (die moet leven met het Downsyndroom) die zaterdagmiddag zijn gasten ontving. Broers, zussen, andere familieleden en natuurlijk ook tal van medebewoners van de Molenerf (het vroegere Op Stee) liet hij meedelen in de feestvreugde.

Ko dat is Ko Fokkens, maar een nadere introductie be­ hoeft hij eigenlijk niet. Iedereen kent hem als Ko, zeker in zijn woonplaats Uithuizen, waar hij opvalt door zijn altijd goede humeur en gulle lach. Eigenlijk had hij een nog veel groter feest willen vieren, maar vanwege het feit dat een van zijn zusters onlangs overleed vond hij dat ongepast. In plaats daarvan werd het nu een feestje in vriendenkring.

Ko Fokkens is niet zo maar iemand. Hij werd geboren met het Downsyndroom en leerde daar op zijn manier mee te leven. Hij groeide op de ouderlijke boerderij Stšrk in Loppersum op. In zijn jonge jaren hielp hij mee op de boerderij, voerde de kippen en verzorgde het jongvee. Ko was op zijn manier gelukkig en dat straalde bijna bij voortduring van hem af. Dat veranderde niet toen hij in Uithuizen ging wonen. Ko bleef ge­ woon die hij was en kende de mensen in het dorp al gauw, zoals ze ook hem snel leerden kennen.

Voor iemand met het Downsyndroom heeft Ko Fokkens inmiddels een respectabele leeftijd bereikt. Bij de instelling NOVO is hij inmiddels de oudste bewoner met het Downsyndroom. ”Hij heeft een bijzondere plaats in de familiekring”, zegt een broer. ”Het is altijd goed contact met hem te hebben.”

Dat kan ook bijna niet anders bij iemand die bijna bij voorbaat al een schaterlach laat horen. En Ko, blij dat je nu met pensioen bent? ”Ha, dat was ik toch al lang.”

www.dvhn.nl