Met Arxplore naar Schotland: grenzen verleggen met buitensport
De eerste week van mei vertrokken Janet Dijkstra en Lies Oldenhof van de bootcampclub in Stedum met hun trainer Cor Slager naar Schotland, voor een survivalhike, georganiseerd door Arxplore. Arxplore is een initiatief van Cor Slager en Jorg Vletter, gericht op persoonlijke ontwikkeling met buitensport, zoals klimmen, wildwater, hike en survival.
Aangevuld met Richard Dijkema uit Westeremden, en nog twee mannen van buiten de regio, stonden ze op 1 mei aan wal in Newcastle. Bepakt en bezakt, maar nog niet officieel op pad. Eerst met de auto naar het acclimatiseeradres, het hostel in Glencoe, zo’n 400 km noordwestwaarts. Na de rugzakcontrole door de reisleiding, moest er nog gewinkeld worden in outdoor hoofdstad Fort William. In een plaatsje kleiner dan Appingedam waren wel vijf buitensportwinkels en dat was maar goed ook, want er ontbraken nog essentiële dingen aan de persoonlijke uitrusting. Waterdichte handschoenen, calorierijk droogvoer en nog wat kleine dingetjes maakten de uitrusting compleet.
Op zondag ging de groep in de regen op pad, de aanloopdag was daardoor gelijk al pittig. Een flinke beklimming, die door het niet gewend zijn aan bepakking toch al gelijk effect had. Richard had een extra moeilijkheid, zijn ziekte van Parkinson vroeg een goede afstemming van medicijnen op de ongewone inspanning. Even leek dat heel moeilijk te worden, maar de tocht kon over de gemakkelijk beloopbare West Highland Way worden voortgezet, totdat de bivakplaats in zicht kwam. Daar bleek Richard de man die met nat hout en veel geduld goed vuur kon maken, van groot belang om iets warms te kunnen drinken en eten en alles weer te drogen. Iedere deelnemer aan de reis had een eigen persoonlijk doel. Na afloop op de boot konden we concluderen dat alle doelen gehaald waren, met de nodige inspanning natuurlijk.
Voor iedereen was de ervaring heel verschillend, afhankelijk van wat je al gewend was. De oud-mariniers in de groep waren overnachten onder een zeiltje in het bos wel gewend, maar er waren ook deelnemers voor wie het trekken met de rugzak en het wildkamperen compleet nieuw was. Hoe je dan alles organiseert om ’s morgens weer op tijd klaar te staan is dan al een uitdaging op zich.
Het persoonlijk doel van de reisleiding was het organiseren van deze unieke survivalreis met als resultaat tevreden deelnemers. Dat is gelukt, nadat de reis al een keer was verplaatst. Het persoonlijk doel van de bootcamp dames was Schotland beleven. Ook dat is goed gelukt, al was één nacht survivalkamperen al voldoende voor de survivalbeleving. Richard wilde graag de Ben Nevis beklimmen. Als oud marinier had hij destijds de koudweer training in Schotland gemist. En met zijn ziekte was uitstel van die beklimming geen goed plan. Ook dat is gelukt, met aangepaste medicijninname ging de beklimming boven verwachting goed. Sneeuw en mist belemmerde de beklimming van de laatste meters. Enkele gevorderde klimmers onder de deelnemers zijn wel tot het uiterste gegaan, en ook weer heelhuids teruggekeerd uit de sneeuwjachten op de top. De andere deelnemers waren blij naar beneden te kunnen. Ruim 1300 meter afdalen in de regen was een minstens zo grote opgave.
Het echte survivallen bestond nog een nacht wildkamperen, inclusief vuur maken en een rivierdoorsteek doen. Toen de groep na de eerste nacht in de wildernis weer terugkeerde in de beschaving van het dorp Kinlochleven, om daar in de grootste ijsklimhal ter wereld aan ijsklimmen te doen, was iedereen na een kop koffie met taart daar weer verrassend goed toe in staat. En zo kwam uit wat de reisleiding van Arxplore/Leefoutdoor als opzet heeft: mensen een uitdaging bieden die in de gegeven omstandigheden logisch en nodig is. Als er een rivier zonder brug in de buurt moet worden overgestoken, doe je dat, ook als het natte voeten oplevert (maar niet als er een brug in de buurt is). Uitdagingen ga je aan als je ze niet uit de weg kunt gaan. En dan kun je het ook, zo is op deze reis tot voldoening van deelnemers en reisleiding gebleken.
Op zondag ging de groep in de regen op pad, de aanloopdag was daardoor gelijk al pittig. Een flinke beklimming, die door het niet gewend zijn aan bepakking toch al gelijk effect had. Richard had een extra moeilijkheid, zijn ziekte van Parkinson vroeg een goede afstemming van medicijnen op de ongewone inspanning. Even leek dat heel moeilijk te worden, maar de tocht kon over de gemakkelijk beloopbare West Highland Way worden voortgezet, totdat de bivakplaats in zicht kwam. Daar bleek Richard de man die met nat hout en veel geduld goed vuur kon maken, van groot belang om iets warms te kunnen drinken en eten en alles weer te drogen. Iedere deelnemer aan de reis had een eigen persoonlijk doel. Na afloop op de boot konden we concluderen dat alle doelen gehaald waren, met de nodige inspanning natuurlijk.
Voor iedereen was de ervaring heel verschillend, afhankelijk van wat je al gewend was. De oud-mariniers in de groep waren overnachten onder een zeiltje in het bos wel gewend, maar er waren ook deelnemers voor wie het trekken met de rugzak en het wildkamperen compleet nieuw was. Hoe je dan alles organiseert om ’s morgens weer op tijd klaar te staan is dan al een uitdaging op zich.
Het persoonlijk doel van de reisleiding was het organiseren van deze unieke survivalreis met als resultaat tevreden deelnemers. Dat is gelukt, nadat de reis al een keer was verplaatst. Het persoonlijk doel van de bootcamp dames was Schotland beleven. Ook dat is goed gelukt, al was één nacht survivalkamperen al voldoende voor de survivalbeleving. Richard wilde graag de Ben Nevis beklimmen. Als oud marinier had hij destijds de koudweer training in Schotland gemist. En met zijn ziekte was uitstel van die beklimming geen goed plan. Ook dat is gelukt, met aangepaste medicijninname ging de beklimming boven verwachting goed. Sneeuw en mist belemmerde de beklimming van de laatste meters. Enkele gevorderde klimmers onder de deelnemers zijn wel tot het uiterste gegaan, en ook weer heelhuids teruggekeerd uit de sneeuwjachten op de top. De andere deelnemers waren blij naar beneden te kunnen. Ruim 1300 meter afdalen in de regen was een minstens zo grote opgave.
Het echte survivallen bestond nog een nacht wildkamperen, inclusief vuur maken en een rivierdoorsteek doen. Toen de groep na de eerste nacht in de wildernis weer terugkeerde in de beschaving van het dorp Kinlochleven, om daar in de grootste ijsklimhal ter wereld aan ijsklimmen te doen, was iedereen na een kop koffie met taart daar weer verrassend goed toe in staat. En zo kwam uit wat de reisleiding van Arxplore/Leefoutdoor als opzet heeft: mensen een uitdaging bieden die in de gegeven omstandigheden logisch en nodig is. Als er een rivier zonder brug in de buurt moet worden overgestoken, doe je dat, ook als het natte voeten oplevert (maar niet als er een brug in de buurt is). Uitdagingen ga je aan als je ze niet uit de weg kunt gaan. En dan kun je het ook, zo is op deze reis tot voldoening van deelnemers en reisleiding gebleken.
www.stedum.com,
