Uit de raad augustus 2009
In de zomer is er voor de raad niet veel te doen. Toch hebben we wel extra vergaderd met de fractie, want met de vooruitzichten op de saneringsbegroting moet er wel huiswerk worden gedaan. Als raadslid kun je ook met ideeën komen. In september nemen we de eerste besluiten, op hoofdlijnen. Dan stellen we vast hoeveel er in principe op bijvoorbeeld onderwijshuisvesting of groen moet worden bezuinigd.
Hoe wordt de bezuiniging op hoofdlijnen bepaald?
De basis daarvoor is de vergelijking met wat andere gemeenten uitgeven. Deze gemeenten dienen als voorbeeld omdat ze ook bestaan uit een plattelandsomgeving en veel kleine kernen. Als in september bepaald is wat er per begrotingsonderdeel moet worden bezuinigd, moet er een definitieve uitwerking worden gemaakt. Dan gaat het over zwembaden en sportvelden, de bibliobus en/of de bibliotheek, maar ook over urenbesteding van ambtenaren. Insprekers en verenigingen worden ruim van te voren geïnformeerd en kunnen zelf ook met ideeën komen. Daar moet ik het voor nu even bij laten.
Franse toestanden
Deze zomer was ik in de gelegenheid een bijeenkomst van een Franse gemeenteraad te bezoeken. Dat gaat dan per dorp of per stad. In dit geval een dorp van 400 inwoners, met een raad van dertien leden. Een burgemeester, geen wethouders. Er zaten 20 mensen in de zaal, want er was onrust over de verkoop van een gemeentelijk (!) winkelpad aan de huidige winkeldame. Het winkelpand was eerst met Europees geld (o.a. Leader) opgeknapt. Nu was er een groep die vond dat het daarom in bezit van de gemeente moest blijven. Men dacht daarmee het behoud van de winkel te kunnen garanderen. Maar dit deel van het publiek haalde de boodschappen niet daar, en dat is toch de belangrijkste factor in het behoud van een winkel. Ik kwam er deze zomer regelmatig, want het is op 2 km afstand van het vakantieverblijf, en met een gebroken elleboog was dat een prima loopafstand.
Orde in de zaal
Het publiek hield zich in deze vergadering niet zo rustig. Het bemoeide zich flink met de discussie van de raad zelf, die met 11 man (2 afwezig) om een ovale tafel zat. Geen koffie of thee, en doorzichtig plastic over de mooie houten tafel, om deze een beetje netjes te houden. Een dame uit het publiek vleide zich theatraal tegen een betonnen steunpilaar en ging in heel mooi Frans heel lelijke dingen zeggen, de vader van de burgemeester werd er zelfs bijgehaald. De luidruchtige mensen bleken deel uit te maken van de groep die de vorige verkiezingen had verloren, en de dame in kwestie zou de nieuwe burgemeester willen worden. Het leek er sterk op dat ze nog last van onverwekte gevoelens had. In Frankrijk is er van te voren al een coalitie gevormd (of twee), en stem je op de kandidaten van een equipe, niet op een persoon van een partij. Daarmee zit er een ploeg die gezamenlijk moet beslissen over de problemen van wegenonderhoud, het aanbesteden van het achterstallige verfwerk in de school en het subsidiëren van de (biologische) schoolmaaltijden. Het agendapunt eindigt steevast met de vraag: wie is voor, wie is tegen en wie blanco. Met de hand in de lucht bij de goede vraag is duidelijk wat er door wie wordt besloten. Lang praten doet men niet, maar deze keer werd de duur van het agendapunt vooral door het publiek bepaald.
Taisez-vous of houdt u zich stil
De burgemeester vond het te gek worden, en zei: zwijg of ik moet je verwijderen. Uiteindelijk werd het weer rustig, ook doordat er enkele mensen in het publiek op de regels wezen. Het was veel informeler dan bij ons. Uiteindelijk werd besloten dat het winkelpand mocht worden verkocht. Na afloop van de vergadering mocht het publiek zijn mening geven. Daar werd uitgebreid gebruik van gemaakt. Wel goed om iedereen weer rustig naar huis te laten gaan. De raad zelf had een nazit, met champagne, bij een van de leden thuis. Omdat ik een lift aangeboden had gekregen van een van de nazitters was ik vanzelfsprekend ook welkom. Men wilde natuurlijk ook weten wat ik ervan vond. Toen bleken de gevoelens over het verloop en het gedrag van de deelnemers aan de discussie heel herkenbaar en goed te delen. Zoals het becommentariëren van de deelnemers aan de discussie verliep, dat kon zo in Nederland zijn. Uiteindelijk zijn we allemaal individuen die graag een ander op zijn gedrag beoordelen. Maar een nazit met champagne was wel uniek. Toch denk ik dat ze dat rustig na elke raadsvergadering doen. Helaas kan ik u daarover niet met zekerheid informeren.
Met vriendelijke groet,
Lies Oldenhof
www.stedum.com
