Uit de raad februari 2010

De laatste Uit de raad in de huidige raadsperiode. Na 3 maart zit er een vernieuwde ploeg, en aan voorspellingen waag ik me maar niet. Hoe zullen de mensen gaan stemmen? Wie gaat er stemmen? Waarom stem je op iemand? Op het moment van schrijven is het eerste debat achter de rug. Dan merk je ook waarop je aangevallen kunt worden. Oppositie voeren en aanvallen voelt eenvoudiger dan de coalitie verdedigen. Maar dat gevoel kan de 24e nog bijdraaien. Dit wordt een betoog voor een bestuurbaar Loppersum, waarin ik graag mijn deel weer voor vier jaar wil leveren. Er zijn meer inwoners van de gemeente Loppersum die zich daarvoor in willen zetten. Alleen al tussen Stedumers is er veel keus. Een goed teken natuurlijk.

Wat er uiteindelijk in de raad gebeurt, wordt maar door weinig mensen meegemaakt. Er is wel publiek, maar meestal niet zoveel, en vaak zijn het ook dezelfde mensen, die ook aan partijen gebonden zijn. En verder staat er af en toe iets in de krant. Maar zelfs het verslag in Buurcontact kan geen compleet verslag zijn.

Verder doe je het als partij in de Lopster raad natuurlijk nooit alleen, al lijkt dat in het commentaar wel eens zo. Met zes partijen in de raad, en wie weet straks met zeven is het een illusie om te denken dat één partij bepaalt wat er gebeurt. Een stevige coalitie is nodig om besluiten te kunnen nemen. Dus is het cruciaal of je ook kunt samenwerken. En dat wordt vaak bepaald door de onderlinge verhoudingen tussen personen. Straks zullen deze verhoudingen anders zijn. Sommige fracties zijn nieuw of worden compleet vernieuwd. Ook het leveren van een wethouder maakt uit, want die moet de keuzes van de raad realiseren. Omgekeerd is echter vaker de situatie dat het college voorstelt iets te doen, waarop de raad reageert. En dat is ook logisch, een wethouder heeft een baan, en een raadslid beunt bij. Maar de raad is het echt niet altijd met het college eens. Naast de vergaderingen zijn er ook andere momenten waarop je je goede ideeën aan het college kwijt kunt, ook als oppositie. En tussen alle partijen zijn altijd verbindingen te leggen. Een aardige gelegenheid was altijd de borrel na afloop in de Lopster Kroon. Wel bleek al gauw dat niet iedereen graag op maandagavond al in de kroeg zit.

 

Als u dit leest zijn beide verkiezingsdebatten achter de rug. Op 18 februari door de ondernemers in onze onze gemeente (boeren-LTO en Platform ’t Noorden) in Vita Nova, Middelstum en op 24 februari in het gemeentehuis. Je leest elkaars programma’s door en kijkt terug naar wat er is bereikt. En dan natuurlijk ook nog even de personen en hun eigenaardigheden door je hoofd laten spelen. De debatleider op 24 februari is Yang Soo Kloosterhof, een opkomend jong CDA-kandidaat raadslid uit Appingedam. Die zal zich ook voorbereiden en op zoek gaan naar de verschillen in de partijprogramma’s. Toch is het daarin wel goed zoeken naar verschillen. Bovendien is papier is gewillig en zijn dingen in werkelijkheid vaak ingewikkeld. Een voorbeeld is het stimuleren van bedrijvigheid, of het bevorderen van goed onderwijs. Daar heb je als politiek geen directe invloed op en dan kunnen veranderingen zoals het centrumplan in Loppersum veel tijd in beslag nemen. Een eenvoudig doel om op te schieten, niet eenvoudig om te verdedigen.

 

Als je als publiek in de zaal zit bij een commissie of raadsvergadering, denk ik wel dat leden van een coalitiepartij gemakkelijk arrogant kunnen overkomen. Een soort bolwerk, waar je niet tussen komt. Dat wordt natuurlijk wel veroorzaakt door een heel verschillend doel. De coalitie wil iets bereiken en moet besluiten nemen. De oppositie wil zich profileren en kan ook gemakkelijker tegen besluiten zijn. Dat is natuurlijk niet altijd de instelling van een raadslid in de oppositie. Ook als oppositie wil je wel iets bereiken, en daarvoor moet je ook een club van medestanders vormen. Dat moet dan wel met hulp van een of meer van de “zittende partijen” want met alleen oppositie is er geen meerderheid. Dus zullen die partijprogramma’s als het op uitvoering aankomt niet zo verschillend kunnen zijn.

 

In het debat kiest de opppositie natuurlijk een andere opstelling. Op 18 februari werd natuurlijk simpel gesteld dat er in 4 jaar niets is gebeurd. Voor u moet toch wel zichtbaar zijn dat er nadrukkelijk aan betere financiën wordt gewerkt en een goede organisatie. En die financien aanpakken was door voor de artikel 12 status te stemmen wel degelijk een gezamenlijk genomen besluit. Daarna ging ieder zijns weegs door o.a. als oppositie tegen het saneringsplan te stemmen. In de uitvoering van het saneringsplan zal er weer een meerderheid moeten ontstaan. Dat betekent verbindingen tussen partijen kunnen leggen, want geen enkele partij heeft het in Loppersum alleen voor het zeggen. Met doen alsof dat wel zo is ontstaat het risico dat Loppersum straks moeilijk bestuurd kan worden, omdat de verhoudingen nu al worden bedorven.

 

Je kunt als partij wel het verschil maken door voldoende steun te verwerven in de raad. Straks moet er een raad zitten, die in staat is gezamenlijk besluiten te nemen, passend bij de artikel 12 procedure. Onze vrijheid van handelen hebben we in een unaniem genomen besluit willens en wetens beknot, en daarvoor al 1,2 miljoen teruggekregen, om o.a. in wegverbetering te stoppen. Wat het verschil zal maken is welke mensen straks met elkaar eruit kunnen komen over wat voor Loppersum belangrijk is. Het woord is voorlopig even aan u!

 

Lies Oldenhof