Uit de raad september 2012

Na een lange zomervakantie weer een commissievergadering gehad. Het bomenbeleidsplan stond op de agenda. Voortaan kunnen we kappen, tenzij er sprake is van een bijzondere boom. Dat spaart veel tijd uit voor het verlenen van kapvergunningen, tijd die de gemeente wil besteden om bomen in de gaten te houden. Rondrijden en naar bomen kijken is overigens wel een leuke bezigheid denk ik, wat we ook heel goed zelf kunnen doen. Een column valt er niet mee te vullen. Daarom ga ik het hebben over het bezoek aan het Duitse Stedum, op 1 en 2 september, waar we op het Dorffest en de Walking Tag (een wandelwedstrijd) konden zien hoe men in Duitsland de brandweer en het Rode Kruis mede met jeugd organiseert.

Dorpsbrandweer
Bij ons bezoek aan het Duitse Stedum (500 inwoners) viel één programmaonderdeel op, brandweerwedstrijden, iets wat we in Nederland ook kennen, maar niet meer op dorpsniveau. De Stedumer Freiwillige Feuerwehr deed mee met een groepje van een stuk of zes brandweerlieden, voornamelijk jongeren, aangevoerd door een pittige commandante van plm. 22 jaar. Zij gaf een korte instructie, waarbij iedereen in het gelid stond en aanhoorde wat er moest gebeuren. Ze eindigde met hup, één, twee, drie en vervolgens werd er zo snel mogelijk een slang uitgerold, aangesloten, gepompt en pylonen omver gespoten. Dat alles gebeurde heel gedisciplineerd. De dorpen in die regio hebben nog een eigen brandweer, bij ons al lang verleden tijd om vast heel goede redenen. Onze brandweer is van een rayon, en of ze nu een kat uit de boom moeten halen of bijstand verlenen bij een verkeersongeluk, in alle gevallen worden er getrainde, hoogopgeleide mensen ingezet. Duitsland heeft een ander systeem, dorpsinzet voor eenvoudige gevallen en een gespecialiseerd team voor complexere problemen. Verkeersregelaars nodig voor een wielertocht? Bel de dorpsbrandweer. Dat gespecialiseerde team heeft de leiding in complexe situaties, het wil dus niet zeggen dat de vrijwillige brandweer niet met moeilijke situaties geconfronteerd wordt.

Rode Kruis
Niet alleen de brandweer kent inzet van jeugd, ook het Rode Kruis reed rond met een door jongeren bezette ambulance achter onze wandelwedstrijd aan. Meerderen van ons kregen in de warmte een blaar. Zittend in de ambulance om een pleister te laten plakken, hoorde ik dat ook hier jongeren worden getraind voor reddingstaken. Wij kennen ook EHBO en Rode Kruis, maar na het EHBO diploma op de basisschool doen we er meestal niets meer mee. Recent is het Rode Kruis Bedum, bekend van de Wandelvierdaagse, opgeheven. Alle specialisatie eist zijn tol, we worden groter, duurder en (soms onnodig) beter, maar we verliezen het contact met de realiteit.

Het heeft mij wel aan het denken gezet, de teamgeest die je daar zag, iets doen met een duidelijk doel, de gezelligheid ervan, maatschappelijk betrokken zijn. De andere kant is natuurlijk ook getraind worden en geconfronteerd worden met gevaren, waar we allemaal wat van kunnen leren. Jammer dat wij dat in Nederland zo uit handen hebben gegeven en voor veel geld los van de dorpsgemeenschap organiseren. Niets te doen in een dorp? Dat is maar net hoe je de zaken aanpakt.

Met vriendelijke groet,

Lies Oldenhof